สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆชาวพันทิพ
นี่ไม่ใช่กระทู้แรกที่เราตั้ง แต่เป็นกระทู้แรกที่ใช้บัญชีนี้ 55555555
ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะ อยากให้ทุกคนมาแชร์ประสบการณ์น่ารักๆ ของตัวเอง
ของเรามีอยู่หนึ่งเรื่องค่ะ
คือตอนม.4 เราได้ไปเข้าค่ายของคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเคมี ของมหาลัยแห่งหนึ่ง
การเข้าค่ายมีทั้งหมด 3 วันนะคะ เป็นค่ายแรก (และค่ายสุดท้าย) ที่เราเคยไปตอนเรียนมัธยมปลาย
สาเหตุที่เราไปเพราะเราอยากเป็นวิศวะค่ะ ตั้งแต่เด็กๆ แต่บอกเลยว่า ยังไม่แน่ใจสาขา
พอดีมีเหตุจำเป็นที่เราได้รู้จักค่ายนี้ สมัครวันสุดท้ายพอดี โชคดีที่เป็นการสมัครทางเน็ต
ผลคือเราติดค่ายค่ะ (แน่สิ ไม่ติดก็คงไม่ได้เล่า 555555)
ตื่นเต้น ทำไรไม่ถูก ตอนนั้นมีเพื่อนไปด้วยหนึ่งคน แต่พอถึงค่าย
วันแรกเลยเป็นวันที่ 8 ธันวาคม 2555
เขาจะมีจับฉลากบ้านค่ะ นึกออกไหมคะ เราได้อยู่บ้านหาดก่อนประวัติศรี
แงงงง อย่าผวนนะ 55555555555555
กิจกรรมก็ดำเนินไปแบบค่ายธรรมดา แต่ตอนนั้น จะมีการเข้าห้องประชุม
ฟังแนะแนวคณะ แล้วก็จะมีแนะแนวจากรุ่นพี่ปีสี่ค่ะ ว่าการฝึกงานเป็นยังไงบ้าง
ง่อวววววววว พอนึกอะไรออกแล้วใช่ไหมคะ
ตอนนั้นมีรุ่นพี่คนนึง มาแนะแนว ได้ไปฝึกงาน บริษัทแบบ ดี๊ดีอ่ะ
แต่เราฟังแทบไม่รู้เรื่อง! ก็พี่เขา ... ขาว ตี๋ น่ารักอ่ะ!
ขอแทนตัวพี่เขาว่า พี่ม. นะคะ แฮร่!
หันมองตัวเอง อ้วนล่ำดำถึก เอ๊อะ! จะเอาอะไรไปสู้สาวๆ คนอื่นในมหาลัยเนอะ
ตอนนั้นก็ทำใจค่ะ มองไว้เป็นบุญตาพอ มองงงง จนการแนะแนวจบลง
แยกย้ายกลับไปสันทนาการ พี่ที่เป็นเอ็มซีก็บอกหน้าที่ของพี่แต่ละปี
ปีหนึ่งอยู่กับน้อง ปีสองทำอะไรเราไม่แน่ใจ ลืม 555 ปีสามเป็นเอ็มซี ปีสี่เป็นสวัสดิการ
กรี้ดดด สวัสดิการ แสดงว่าต้องเจอบ่อยน่ะสิ!
แต่เปล่าเลย พี่เขาไม่ค่อยเข้ามายุ่งในวงเท่าไหร่ นั่งอยู่รอบนอก
แต่โชคดีที่บ้านเราเข้าแถวใกล้ๆ กับเก้าอี้
แต่ได้แค่ชำเลืองมอง จะหันไปมองก็ไม่เนียน 55555555
เรื่องไม่จบแค่นี้ค่ะ คืนนั้น ได้ไปพักที่สนามกีฬา ข้างในจะมีห้องพัก
ด้วยความอ้วนล่ำดำถึก มีกระเป๋ามาใบเดียว แบบลากใบเล็กๆ
แต่ถนนมันลากไม่ได้ ก็แบกสิคะ แบกกกกกกก!!
แต่แบกๆอยู่ๆก็มีกลิ่นหอมของใครสักคนลอยมาจากด้านหลังค่ะ (มโน)
"มาเดี๋ยวพี่ช่วย"
กรี้ดดดดดดด เหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนมีผีเสื้อสามพันห้าร้อยล้านตัวบินอยู่ในท้อง
ให้ทายว่าใครพูด..........
ถูกค่ะ!! พี่ม. !!!!!!!! (ช็อคไปแล้ว)
ด้วยความเกรงใจ เราก็รีบยื่นกระเป๋าให้พี่เขาเลยค่ะ (เกรงใจกลัวรอคำตอบนาน)
พี่เขาก็เอาของเราไปถือ มือเดียวด้วย
เฮ้ยยยยยยย...แบบ ตัวนางบางกว่าเราอีกนะ -.,- แต่นางฟิตค่าา
หลังจากเอากระเป๋าเราไปถือ รุ่นพี่คนอื่นๆ ก็พากันหายไปทีละคนสองคน
แต่หันมองข้างหลัง เด็กที่มาค่ายตามมาเป็นขบวน 5555555
พี่ม. ก็พาเดินไป ด้วยความที่มืดมาก แต่เรามองเห็น
เอ่อออพี่คะ ทำไมอีกกลุ่มเขาไปทางนู้น (พูดในใจอ่ะ 5555)
เดินวนไปวนมา สรุปนางหลงจริงค่ะ เดินอ้อมไกลกว่าเดิมหน่อยนึง
แต่เราไม่เดือดร้อน เพราะเราตัวปลิว ฮี่~
[แชร์ประสบการณ์] เคยแอบชอบแอบปลื้มใคร แล้วได้เขาเป็นแรงบรรดาลใจในการทำสิ่งดีๆไหมคะ
นี่ไม่ใช่กระทู้แรกที่เราตั้ง แต่เป็นกระทู้แรกที่ใช้บัญชีนี้ 55555555
ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะ อยากให้ทุกคนมาแชร์ประสบการณ์น่ารักๆ ของตัวเอง
ของเรามีอยู่หนึ่งเรื่องค่ะ
คือตอนม.4 เราได้ไปเข้าค่ายของคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเคมี ของมหาลัยแห่งหนึ่ง
การเข้าค่ายมีทั้งหมด 3 วันนะคะ เป็นค่ายแรก (และค่ายสุดท้าย) ที่เราเคยไปตอนเรียนมัธยมปลาย
สาเหตุที่เราไปเพราะเราอยากเป็นวิศวะค่ะ ตั้งแต่เด็กๆ แต่บอกเลยว่า ยังไม่แน่ใจสาขา
พอดีมีเหตุจำเป็นที่เราได้รู้จักค่ายนี้ สมัครวันสุดท้ายพอดี โชคดีที่เป็นการสมัครทางเน็ต
ผลคือเราติดค่ายค่ะ (แน่สิ ไม่ติดก็คงไม่ได้เล่า 555555)
ตื่นเต้น ทำไรไม่ถูก ตอนนั้นมีเพื่อนไปด้วยหนึ่งคน แต่พอถึงค่าย
วันแรกเลยเป็นวันที่ 8 ธันวาคม 2555
เขาจะมีจับฉลากบ้านค่ะ นึกออกไหมคะ เราได้อยู่บ้านหาดก่อนประวัติศรี
แงงงง อย่าผวนนะ 55555555555555
กิจกรรมก็ดำเนินไปแบบค่ายธรรมดา แต่ตอนนั้น จะมีการเข้าห้องประชุม
ฟังแนะแนวคณะ แล้วก็จะมีแนะแนวจากรุ่นพี่ปีสี่ค่ะ ว่าการฝึกงานเป็นยังไงบ้าง
ง่อวววววววว พอนึกอะไรออกแล้วใช่ไหมคะ
ตอนนั้นมีรุ่นพี่คนนึง มาแนะแนว ได้ไปฝึกงาน บริษัทแบบ ดี๊ดีอ่ะ
แต่เราฟังแทบไม่รู้เรื่อง! ก็พี่เขา ... ขาว ตี๋ น่ารักอ่ะ!
ขอแทนตัวพี่เขาว่า พี่ม. นะคะ แฮร่!
หันมองตัวเอง อ้วนล่ำดำถึก เอ๊อะ! จะเอาอะไรไปสู้สาวๆ คนอื่นในมหาลัยเนอะ
ตอนนั้นก็ทำใจค่ะ มองไว้เป็นบุญตาพอ มองงงง จนการแนะแนวจบลง
แยกย้ายกลับไปสันทนาการ พี่ที่เป็นเอ็มซีก็บอกหน้าที่ของพี่แต่ละปี
ปีหนึ่งอยู่กับน้อง ปีสองทำอะไรเราไม่แน่ใจ ลืม 555 ปีสามเป็นเอ็มซี ปีสี่เป็นสวัสดิการ
กรี้ดดด สวัสดิการ แสดงว่าต้องเจอบ่อยน่ะสิ!
แต่เปล่าเลย พี่เขาไม่ค่อยเข้ามายุ่งในวงเท่าไหร่ นั่งอยู่รอบนอก
แต่โชคดีที่บ้านเราเข้าแถวใกล้ๆ กับเก้าอี้
แต่ได้แค่ชำเลืองมอง จะหันไปมองก็ไม่เนียน 55555555
เรื่องไม่จบแค่นี้ค่ะ คืนนั้น ได้ไปพักที่สนามกีฬา ข้างในจะมีห้องพัก
ด้วยความอ้วนล่ำดำถึก มีกระเป๋ามาใบเดียว แบบลากใบเล็กๆ
แต่ถนนมันลากไม่ได้ ก็แบกสิคะ แบกกกกกกก!!
แต่แบกๆอยู่ๆก็มีกลิ่นหอมของใครสักคนลอยมาจากด้านหลังค่ะ (มโน)
"มาเดี๋ยวพี่ช่วย"
กรี้ดดดดดดด เหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนมีผีเสื้อสามพันห้าร้อยล้านตัวบินอยู่ในท้อง
ให้ทายว่าใครพูด..........
ถูกค่ะ!! พี่ม. !!!!!!!! (ช็อคไปแล้ว)
ด้วยความเกรงใจ เราก็รีบยื่นกระเป๋าให้พี่เขาเลยค่ะ (เกรงใจกลัวรอคำตอบนาน)
พี่เขาก็เอาของเราไปถือ มือเดียวด้วย
เฮ้ยยยยยยย...แบบ ตัวนางบางกว่าเราอีกนะ -.,- แต่นางฟิตค่าา
หลังจากเอากระเป๋าเราไปถือ รุ่นพี่คนอื่นๆ ก็พากันหายไปทีละคนสองคน
แต่หันมองข้างหลัง เด็กที่มาค่ายตามมาเป็นขบวน 5555555
พี่ม. ก็พาเดินไป ด้วยความที่มืดมาก แต่เรามองเห็น
เอ่อออพี่คะ ทำไมอีกกลุ่มเขาไปทางนู้น (พูดในใจอ่ะ 5555)
เดินวนไปวนมา สรุปนางหลงจริงค่ะ เดินอ้อมไกลกว่าเดิมหน่อยนึง
แต่เราไม่เดือดร้อน เพราะเราตัวปลิว ฮี่~